บทที่ 148 ภาระของความอับอาย

เลย์ล่าพลิกตัวไปมาทั้งคืน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เช้าวันต่อมารู้สึกย่ำแย่

แต่เธอก็ทนความคิดที่จะจมอยู่กับความว้าวุ่นใจของตัวเองที่บ้านไม่ไหว เธอคงเป็นบ้าไปแน่ๆ ตอนนี้การทำงานเป็นสิ่งจำเป็น เป็นสิ่งเบี่ยงเบนความสนใจที่ขาดไม่ได้ แม้เธอจะสงสัยในความสามารถที่จะมีสมาธิของตัวเองก็ตาม

"อรุณสวัสดิ์ครับ คุณแอ็ด...